Çeviren: Alp Sezer Orak
Bölüm 1:
SANCRE TOR VE REMAN’IN DOĞUŞU
o günlerde Cyrodiil İmparatorluğu ölmüştü, yalnızca hatıralardaydı, savaş, büyük kıtlık ve adaletsiz yöneticiler yüzünden batı ,doğudan ayrıldı ve Koloviya’nın uzaklaşması dört yüz yıl sürdü. Dünya ayrılma yüzünden hastaydı. Anvil’in ve Sarchal’ın, Falkreath’ın ve Delodiil’in bir zamanlar değerli batı kralları, hırsız baronlar ve unutulmuş antlaşmalar gibi gururları ve alışkanlıklarını bıraktılar. Merkezde ise durum hiç farklı değildi, tılsımcılar ve sahte prensler sarhoşluktan kendilerinden geçmiş şekilde uzanırlar ya da rezil çalışmalar yaparlardı. Tahta nesillerdir kimse oturmamıştı. Yılanlar, yılan uyarıları ihmal edilmiş ve topraklar hayaletler ve soğuk limanlardaki derin çukurlara terk edilmişti. Chim-el Adabal’ın bile, kralların zafer tılsımının, kaybolduğunu ve insanların onu bulmakta hiçbir sebep göremediği söylendi.
Ve bu karanlık zamanda, Kral Hrol kayıp Twil’in ötesinden sayıları on sekiz olan şövalyeler gönderdi, hepsi de batının evlatlarıydı. Hrol hayallerinde yılanların geleceğini ve atalarının sınırlarının hepsini iyileştirmek istediklerini görmüştü. Ve bu kalabalık sonunda El-Estia’dan başkasına benzemeyen bir ruh halinde gözüktü, antik zamanların kraliçesinde, sol elinde Akatosh’un ejder ateşi ve sağ elinde ise antlaşmanın mücevheri (kralların madalyonu) ve göğsünde ise bozulmuş ayaklarına karanlık döken bir yara vardı. Ve El-Estia’yı ve Chim-el Abadal’ı görünce, Hrol ve şövalyeleri dizlerinin üzerine çöküp yalvardılar ve her şeyin doğru yolda olması için dua ettiler. Ve ruh onlara dedi ki: Ben bütün insanların şifacısı ve ejderlerin annesiyim, ancak benden bunca kez kaçtınız ve şimdi ben de siz acımın anlamını anlayana kadar kaçacağım, bu da hepinizi ve topraklarınızı ölü kılacak.
Ve ruh onlardan kaçtı ve onlar da tepelerde ve ormanlarda onu aramak için dağıldılar, hepsi de rezil insanlar oldukları için kederlenmişti. Yalnız Hrol ve onun kalkan fedaisi onu bulabildi ve kral onunla konuştu, dedi ki, Seni seviyorum Aless, Shor’un ve Auri-el’in ve Kutsal Boğanın tatlı karısı ve bu toprakları tekrar canlı kılacak olan, acı ile değil ancak antlaşmanın ejder-ateşleri ile ve doğu ile batıyı birleştirip bütün harabeleri temizleyecek olan. Ve Kalkan fedaisi ruhun kralın önünde çıplak kalmasına ve birleşmelerinin görüntüsü ile ölmeden önce yakınlardaki kayaya şu kelimeleri kazımasına şahit oldu: VE HROL KÜÇÜK BİR TEPEYİ GERÇEKTEN ÇOK SEVDİ
Diğer on beş şövalye Kral Hrol’u bulduklarında, onu bir toprak yığınının arkasında ölü buldular. Ve bazıları kendi yollarına gitti, bazıları delirdi ve Twil’in ötesindeki vatanlarına geri döndüklerinde Hrol hakkında hiçbir şey söylemediler ve ondan utanıyor gibi davrandılar.
Ancak dokuz ay sonra o toprak yığını küçük bir dağ oldu ve çobanlar ve boğalar arasında fısıldaşmalar başladı. Küçük bir inananlar topluluğu büyüyen tepenin ilk çalkalanmalarının olduğu günlerde orada toplandı ve orayı ilk defa Altın Tepe, Sancre Tor diye isimlendirenler de onlardı. Ve ilk defa bağırışı duyup da tepeye tırmanmaya cesaret eden de kadın çoban Sed-Yenna’ydı ve tepenin neler verdiğini gördü, Reman adını verdiği bir bebek, anlamı da “İnsanların Işığı”.
Bebeğin alnında Chim-el Abadal vardı, eskilerin ejder-ateşi ve ilahi söz ile canlı şekilde ve kimse Sed-Yenna’ya, bebek Reman’ı Ak Kule’deki tahtına koymak için merdivenleri çıkarken engel olmaya cesaret edemedi ve orada yetişkin gibi konuştu, dedi ki, BEN CYRODIIL’E GELDİM.
————————
Bölüm 2:
ŞÖVALYE RENALD, DOMUZUN KILICI
Hükümdarsız dönemlik günlerinde, Chim-el Adabal putperest kralların önemsiz savaşları arasında tekrar kaybedilmişti. Batı ve doğu o zamanlar hiç birleşme görmemişti ve Cyrodiil’in dışındaki bütün topraklar orayı yılan insanlar ve yılanların yuvası olarak görüyordu. Ve dört yüz yıl daha Reman’ın tahtı parçalanmış durumda kaldı, yalnızca bir grup sadık şövalye sınırları korudu.
Bu sadık şövalyelerin adları bilinmiyordu, ancak doğulu kılıçları ve boyalı gözleri ile tanınmışlardı ve eski Reman’ın korumalarının soyundan geldikleri söylenir. Onlardan biri, Şövalye Renald, Cuhlecain’in hünerini keşfetti ve onu tahta yönelik destekledi. Yalnızca daha sonra Renald’ın bunu, Talos’a, hemen Fırtınataç’a, şanlı İmparator Tiber Septim’e yaklaşmak için yaptığı açığa çıkacaktı; o zamanlar bir domuzun yönetimi altındaydı.
Uzun şöhret, ejder sancağını taşıyan tüm şövalyelerin zevcesiydi, önceleri başka hiçbir şey bilmeyen insanlardı ve birçok denizin ötesinden de olsa kardeşlerdi ve şimdi ise Soluk Geçit’in Kılıç-Teslimi isimli yasası altında kardeşlerdi. Ve vampir kanı taşıyan bu kardeş-şövalyeler Reman’ın öncesinde ve sonrasında yıllarca yaşadı ve onun himayesini ve sarmal kral Versidue-Shaie’yi korudular. Yılan kaptan Vershu, Renald oldu ve o da kara dart Savirien-Chorak’a saplandığı zamanlarda kuzey batının koruyucusu oldu.
Bundan sonraki yırtılmış sayfalar bu antik kitabın kalanının kaybolduğunu belirtiyor.