Çeviren: Proper
Düzenleme: Mehmet Güder
Lejyonerler, Khajiitlerin Beş Yıl Savaşları boyunca, Yeşilyurt’a karşı uyguladığı alışıla gelmişin dışındaki taktiklerden pek çok şey öğrenebilirler. Dune yakınlarında, sınır boyundaki Sphinxmoth Lejyoner Kalesi’nde bulundum ve birçok kuzey çatışmasına da ilk elden şahit oldum.
Savaş “Torval katliamı” ile başladı. Khajiit; Bosmer’in şehri hiçbir kışkırtma olmaksızın işgal ettiğini ve komşu orman kabilelerinin gönderdiği destek kuvvetleri tarafından kovalanmadan evvel binlerce insani katlettiğini iddia etmekteyken, Bosmer ise bu saldırının nedenini haydutlar tarafından, Yeşilyurt yolundaki karavanlara yapılan saldırılara bir misilleme olarak tanımlamaktaydı.
İlkbahar yaklaşırken, savaş Sphinxmoth Kalesi’ne yaklaşmaktaydı ve oraya gözcü olarak gönderildiğim zaman, çatışmanın bazı kısımlarını görebilme şansına sahip oldum. Sonradan savaşta iki farklı taraf olan Khajiit ve Bosmer’la yaptığım konuşmalar ve yaptıkları açıklamalar, özellikle Khajiit’in, savaşı kazanmak için arazi yapısı ve korulukları birlikte nasıl kullanılabildiğine dair açıklamaları, bu unsurların nasıl en doğru şekilde kullanılabileceğine ilişkin önemli bir örnek teşkil etmekteydi.
Khajiit savaşa; Cathay-raht’ın ağaç-kesici birimlerini ve korkusuz Senche-raht’ları -ya da diğer adlarıyla Savaş kedileri’ni-, Yeşilyurt ormanlarının dış kısımlarına göndererek alışılmadık bir yöntem uyguladı. Ağaçların kesilmeye başladığı haberi Bosmer’a ulaştığı anda (ki ilginçtir, bu Bosmer bölgesinde cinayet olarak addedilmekteydi), güneydeki büyük çatışmalardan bir grup okçu birliğini buraya gönderdi. Böylece Bosmer düşman kuvvetlerini küçük gruplara bölmeye zorlamış oluyordu.
Bosmer’in okçuları, dalları şimdi yirmi metreye varan, çatışmadan geriye kalmış ağaçlarda – orman tabanına da yeteri kadar ışık düşmesini sağlayacak biçimde- pozisyon aldılar. Bosmer büyü gücünü kullanarak geriye kalan ağaçları eğdi ve okçulara, oklarını yakabilecek bir araç hazırladı.
Sonraki sabah, ağaç-kesici birlikler tekrar geldiklerinde, ilk seferde yarım düzine kadar Khajiit askeri, Bosmer oklarına yem olmaktan kurtulamadı. Bunun üzerine, Khajiitler, Senche-raht’larin sırtından tahta zırhları alarak, kendilerine kaba bir siper oluşturdular.
Bu sayede devasa Senche-rahtlar bile, büyük bir ağaç ile bu siperler arasında saklanma imkanı elde etmiş oldular. Khajiitlerin bu siperden ayrılamayacak duruma geldiklerini anlayan bazı Bosmer askerleri, aşağıya inip, Khajiitlere yakın dövüşte saldırmaya başladılar.
Tam Bosmer askerleri siperlerin üstüne gelmişken, Khajiitlerden birisi yerel bir müzik aletini çıkardı ve çalmaya başladı. Bu bir sinyaldi ve bunu duyan büyük bir grup insan-benzeri Ohm ve Ohm-raht’lar kapalı oyuklarından fırlayarak saldırıya geçti ve Bosmerlar sayıca üstün olmalarına rağmen, kısa süre içerisinde ve sürpriz bir şekilde geriden yaptıkları atakla bölgeyi hakimiyetleri altına aldılar.
Başka problemlerle karşılaşmasalardı, hala bazı Bosmer okçuları savaşı kazanabilecek şansa sahiplerdi fakat bir grup Dagi ve Dagi-raht, -Khajiitlerin Tenmar ormanında yaşayan iki ya da daha az sayıda türü bulunan kavimleri-, sinyal verilmeden evvel, bir ağaçtan diğerine, büyülü bir sessizlikle sıçrayarak, Bosmer’lerin ağırlıklarından dolayı çıkamadığı daha yüksek dallara yerleşmişlerdi. Sinyalin gelmesiyle beraber, pençeleriyle birlikte ateş büyülerini ya da meşalelerini (ki konuştuğum hayatta kalan iki Bosmer bu konuda farklı görüşlere sahiplerdi) kullanarak savaş devam ederken okçuların dikkatini başka yöne çektiler. Zor durumda kalan sadece az sayıda okçu kaçabilmeyi başardı, çoğunluğu ise öldü.
Anlaşılan, Dagi ve Dagi-rahtlar, yaygın olarak bilinenin aksine, kendilerini bu kadar uzun süre sessiz tutabilecek kadar yüksek büyü gücüne sahiplerdi. Hayatta kalan Bosmerlerden biri bana, bu büyüleri, Dagilerin Başlarının üstünde taşıdıkları -Alfiq diye adlandırdıkları- evcil ev kedilerinin yaptığını söyledi ancak iş dürüstlüğe gelince, Bosmerler’in da en az Khajiitler kadar güvenilmez olduklarını biliyordum ve açıkçası ev kedilerinin büyü yapabildiklerine de inanmıyorum.
Günün sonunda, Bosmerlar neredeyse koca bir bölük okçu birliği kaybederlerken, Khajiitler, belki yarım düzine ya da en fazla dört düzine kadar askerlerini kaybetmiş oldular. Hayatta kalan okçular durumu yeni gelen birliklere rapor edemediklerinden, aynı senaryo aynı sonuçlarla tekrar tekrar gerçekleşti ve bölüklerce okçu heba oldu. Sonuçta, Bosmer büyük bir kuvvet göndermesine rağmen, Khajiitler, bir grup yerli yaratık sayesinde, savaşı kazanmış oldu.