Çeviren: Cem Filiz
Kendisini öldürenlerin arasında gezinen bir hayaletin öyküsü
50 gece oldu bir evde uyumayalı
Sonuncusu Hjaalmarch’ta yüksek bir uçurumdaydı
Bedenim öldü ve toprağa karıştı
Görüntüm kaldı, bedenimden ayrıydı
Geldiğim vadide kırpardı gözlerini
Bu adam gördüğünde donuk alevleri
İnsanlar her nerede alırken yaşamları
Söylerler övgülerle dolu şarkılarını
Sürüklendim, bir gölge, bir insan gibi ya da
Dayanıklı çamların üzerinden gecenin karanlığında
Ateşin başında bir kalabalıkla karşılaştım ölülerin yakıldığı
İşittim onların şarkılarını taşıyan rüzgarın kanatlarını
“Şarkınızı çığırın gökyüzünün Kuzeylileri
Sovngarde’ye duyurun sesinizi”
“Bu onurlu ölü bataklıkta kan döktü
Orkları, elfleri ve hain insanları öldürdü”
“Ruhun içlerine girdi ve kalplerini bürüdü
Onları katlettin, Çok yaşa Wulfharth’ın ruhu”
Ardından ölülerin külleri aç gözlü alevleri besledi
Yakarken benim çevremden birazını ve öldürdüklerimi
Şafak sökene dek ilahiler söylediler
Onlar gitmeden bir araya toplandı küller
Görünmeden süzüldüler böylece gittim ben de
Bu Gökyüzü Evlatlarına katılarak sessizce
Yorulmadan ilerlediler, aştılar ocak ve tepeleri
Yorgunluk onları sadece kışkırtıyordu sanki
Kuvvetleri kesilmedi öfkeleriyle birlikte davrandılar
Sonunda kampımızı buldular, böbürlenip yağmaladılar
Ölü kalbim tanıdığım adamlar için yanıp tutuştu
Asla bilemediler sonlarının ne kadar yakın olduğunu
Kuzeyli göğüsleri nakaratla tekrar şişti
Duyamadıkları bir çığlık attım. Kustum nefretimi
“Duy bizi atamız Kral Ysmir –
Şanımızı iyileştir, bu orduyu onurlandır”
“Konuştuğun ve duyduğun bu ölülerin
“Hepsini ezip geçtik, görüldü yiğitliğin”
“Ve işte böyle oldu, her biri lekelendi
Kan ve kül ile bir kardeşin kemikleri”
Bu soluk zalimler, Askelde adamları
Korkunç bir göreve koyuldu, kalanı iple boğdu
Feryat ettim, öfke dolu bir çığlıkla
Bu adamlara faydasız uğultularla
Yaşlı olanlardan biri döndü ardından bana
Dik dik baktı öfkeyle buğulu ruhuma
Kadim Sözcükler kullandı, sakalı alevler içindeydi
Görme gücüm köreldi, sonunda ruhuma huzur geldi